2010/11/26

Sarrera

Kaixo!!!

Hemen gaude berriz ere gaurkoan!!! klasean lan bat egin behar dugu eta klasekideei eta gure buruari laguntze asmotan egin beahr dugu oraingoan hau guztia. Hau da, klaseko lan baten zati garrantzitsua da. Lanaren gaia hezkidetz da, haurrak nola hezi berdintasunean alegia. Gai honi buruzko lege bat, 3 ekarpen eta 2galdera egin ditugu. Baita mapa kontzeptual bat ere.

Gurekin kontaktuan jarri nahi ezkero:

puntturarte@gmail.com

Besterik gabe gure lanarekin asko disfrutatzea eta ikastea espero dugu!!!

Mapa kontzeptuala

Hemen dago gaiaren eskema:

http://www.mindomo.com/view.htm?m=9793d125b09244b1b05808b50d1575e9

2010/11/25

Legea: Emakume eta gizonen berdintasun legea

Hemen duzue legearen orria:

http://www.miravalles.net/PAGES/docs/Educaciondiferenciada2.pdf?col=39&ids=12&idnu=2

1.go Galdera: Zeintzuk dira gaur egun hezkidetzarekin dauden arazoak?

Neska eta mutilen arteko heziketa nahasia, Espainian, beste herrialde batzuetan bezala, pertsonen arteko berdintasuna lortzeko eman zen. Neskek mutilen heziketa maila berdina lortu zuten. Arazo larriak ordea, orain ari dira agertzen eta guztia gure sozietatean eman den aldaketa handiari zor diogu. 


Duela hamarkada batzuk, heziketa nahasia Espainian ezarri zenean, orokorrean gure sozietatean baloreak era naturalean errespetatzen ziren. Gaur egun aldiz, sozietatea balore hauek eza egoteagatik karakterizatzen da, esfortzu pertsonalaren ospe-galtzea, familiaren krisia (desestrukturazioa, etxean gurason falta, familia monoparentalak, bikote homosexualak…) eskola sozializazio eta dibertsio eremua dela pentsatzea, guraso eta irakasleen autoritate falta… erabatean, “denak balio duela”-ren araua dagoela ezarrita.

Pedadogogo, psikologo, psikiatra eta profesional gehiagok egindako ikerketa anitzek, erakusten dute, eskola porrota gutxinaka areagotzen joan dela, bereziki mutilena; genero indarkeria ere larri areagotu dela; eta bi sexuen arteko erlazioak konplikatzen joan direla.    

Kontuan artu beharrreko beste gauza bat, klase sozial baxuagoa dagoen lekuetan edo beste arraza edo kultura gutxiengotarrak daudenetan, arazo hauek normalean intentsitate handiagoan gertatzen direla.     

Hiru arazo nagusi agertzen dira:

1.       NESKA ETA MUTILEN IKASTEKO ERA EZBERDINEI BIZKARRA EMATEA. IRAKASLEENTZAT EZDERDINTASUN HANDIEGIAK.

Neska eta mutilen arteko ezberdintasuna maila natural eta biologikoetan dago banatuta, baina beraien garapenen pertsonalean, emozionalean eta adimenenan eragina izaten dute. Esan beharrik ez dago, neska eta mutilen heltze mailak desberdinak direla normalean. Desberdinatasun hauek, amaren sabelean gaudela,  sexu ezberdinek, burmuinean jasaten ditugun ezberdintasunei dagokio. 

Desberdintasun hauek aldi berean, errendimendu akademikoan ere eragina dute. Frogatuta dago, mutilen garapen kognitiboa adin tarte batzuetan neskena baino geldoagoa dela. 7 urtetatik 16 urterarte, neskek gehiago uztartzen dute intelektualki (nagusiki 12 urtetaik 14 urterarte, hau da nerabezaroan). Neskak hobeak dira hizkuntza moldeetan, hitz egoten hasten direnean, hitzak hobe ahoskatzen dituzte eta esandiak egiterako garaian, luzeagoak eta zailagoak egiten dituzte. Ondorioz, mutil asko atzeratuta daudela sentitzen dira, frustrazioa izaten dute, gogo gutxi, motibazio gutxi… eta maila errepikatzera jotzen dute. Banaketazko hezkuntzarekin, adin heldutasun desberdintasun honi erantzuna eman nahi zaio, nerabezaroan nagusiki, programagintza profesional, pertsonal eta sexualari bidea eginez.

Neska eta mutilak ez dira heldutasun mailan bakarrik ezberdintzen, baita jakinminetan ere: jokuak, afizioak, jakinnahiak, sozializatzeko eran, sentimentuak kanporatzeko erak, estimulu berei erantzuna emateko erak… Guzti honek, ikasteko eran ezberdinak izatera bultzatzen ditu.







Mutilek klasean lehia bat egotea behar dute. Irabazle eta galtzaile bat egotea. Baina metodo honek ez du neskentzat balio, guztiz kontrakoa da beraientzat, hauek, elkar laguntzen hobe lan egiten dute. Batak besteari laguntzea gustatzen zaie, besteen lekuan errezago jartzen dira eta laguntza ematea etzaie batere kostatzen.

Mutilek adi egoteko irakaslean tentsio puntu bat ikusi behar dute, neskak aldiz, maitatuak sentitu behar dira. Ipar Ameriketako irakasleek klaseko denboreren %80-a neska eta mutilen arteko dentsaera era desberdinak baretzen pasatzen dutela esaten dute.

2.       ROL MATXISTEN HASERREA. GENERO BIOLENTZIAREN HAZKUNTZA.

Mutilek era traumatikoan ikusten dute neskak nola beraiek haurrak izaten jarraitzen duten einean, neskak heltzen ari diren bai fisikoki eta baita psikikoki ere. Ez da arraroa izaten neskek irain sexistak jasatea, gutxiagotan, baina ala ere ematen direnak, aho irainak eta bortsaketa sexualak dira.

Horrexegatik esaten da, estereotipo hauek eskola nahasietan edo mistoetan gogortu egiten direla. Edo bestela zergatik jartzen dira beti neska eta mutilak aldenduta? Edozer gauza egin behar den momentuan bakoitza bere sexukoekin jartzen da.

3.       PORROT ESKOLARRA MUTILEN ARAZOA. MUTILAK KRISIAN.

 Gauza jakina da mutilek neskek baino gutxiago errenditzen dutela edin berdina dutenean, askotan mutilek jeisten dutelako beraien esfortzu eta helburu maila beraien gelakidekin (neskekin) lehiatzeko gai ikusten ez direlako. Egia da bihurriagoak direla (mugituagoak baitira, biziagoak eta ipurterreak) eta honek beraien heziketa askoz ere zailagoa bihurtzen duela eta gela mixtoetan neskekiko hobespen handiagoa eragiten du honek (men handiagoa dute, geldi egoten dira eta gehiago ikasten dute). Irakasleen %90-ra ez da desberdintasun hauen kontziente edo ez ditu neurri egokiak hartzen konpontzeko, haurrei berdina exigitzen die, bai neska bai mutilei, denbora berdinean eta erantzun berdina espero dute.






2. Galdera: sexu bananduko eskolak publikoak izan daitezte?



Esan beharra dago, hezkidetzak arrakasta handia izan zuela hezkuntza mailan Espainiako  momentu historiko zehatz batean non emakumezkoen hezkuntzari ez zitzaion garrantziarik ematen.

Espainian, hezkuntza mixtoa XIX.mende bukaeran ezarri zen, garai hartan emakumeek gizartean ez bait zuten gizonezkoek zuten indarra eta hauen arteko berdintasuna lortzea beharrezkoa zela  nabaritu zen.

Bigarren errepublikan, hezkuntzan hezkidetza ezarri eta beharrezkoa zela onartu zenean,  eskola gutxiengoak izan ziren hezkuntza mistoa eskaini zutenak. Guerra zibilaren bukaeran, hezkuntza mistoaren heziketa desagertzen eta franquistek sexuak banatzen zituen hezkuntza inposatu zuten.

60.hamarkadan, Hezkuntza Orokorraren legeak, gizarte eta ekonomia eraldatzea ekarri zuenak, hezkuntza mistoa bultzatu zuen Derrigorrezko hezkuntzan. Honen helburua, heziketa berdintsua eskeintzea zen bai mutil bai neskei hamairu urterarte.

Azkenean, 1984an hezkuntza mistoa jarri zen eskola publiko guztietan gobernuaren esanetara inongo eztabaidarik gabe eta gaur egun ere horrela jarraitzen du, nahiz eta 1995ko Partizipazio, ebaluazio eta zentru gobernuko legeak, gurasoei autonomia handiagoa eskeintzen zitzaien hezkuntza zehatz bat aukeratzeko aukera eman zitzaien.

Gaur egun, sexus bereizitako eskola oso gutxi aurki ditzazkegu Espainian, %1 ain zuzen ere eta   denak pribatuak dira, beraz, eskola publiko mistoak dira eredu bakar eta derrigorrezkoak. Gure inguruko herrialde garatuenek generoetan banandutako eskolak beharrezkoak eta probetxuzkoak direla neska-mutilentzat pentsatzen duten bitartean, Espainiaren kasuan, proposatu ezin den gai bezala ikusten da.

Frantzian, Kanadan, Suezian, Ingalaterran eta  Alemanian sexus bereizitako eskola publikoak ezartzea, moderno eta aurrerakoi bezala ikusten da eskola mistoen alternatiba bezala. Espainiar estatuaren kasuan, aurrerakoia dena zaharkitua da. Guraso batek bere haurra eskola ez misto batera bialtzea gaizki ikusita dago eta ez da ahastu behar eskubide bat dela. Autonomia Erkidego bakoitzak hezkuntzaren inguruan drekretu edo lege batzuk ditu eta leku askotan ikasleek, eskola mistoak diren zentruetan ikastea debekatuta daukate banandutako hezkuntza baztertzaile bezala ikusten dutelako.

Beste alde batetik, María Jesús Sansegundo Hezkuntzako Ministrak, 2005.urtean Hezkuntzako Lege Organiko bat ezarri zuen, non sexu bereizketa dagoen eskolei ez zaien emango laguntza publikorik, hauek ez bait dute berdintasuna bermatzen. Dirudienez Ministrak ez du ondo ezagutzen 2000ko Europar Batasuneko funtsesko eskubideen eskutitza. 14.artikuluan, hezkuntzarako eskubidea, irakaskuntza dohain eta derrigorrezkoa izateaz gain, gurasoek haurrei beraien  filosofia, pedagogia eta erlijioei loturiko hezkuntza bermatzeko eskubidea dutela dio. Baita ere UNESCO-ren batzarrean, sexu bereko haurren eskolak ez zirela baztertuak izango, beti ere, hauek eskola mistoen irakaskuntza egitarau berdina eta irakasle kualifikatuak erabiliko zituztela adostu zen.

Baina ala ere, sexu bakarreko  hezkuntza ez dela egokia eta matxista dela jarraitzen dugu pentsatzen. Hauek sexistak, baztertzaileak eta  gizartearen aurkakoak direla uste da. Estatu demokratiko batean aginte publikoen eginbeharra derrigorrezko hezkuntza ezartzea da, gurasoek nahi duten hezkuntza eredua autatuz haurrentzat. Mistoak ez diren eskolei, Estatuko laguntzak ez zaizkie ematen. 1985 an Tribunal Konstituzionalak esan zuen, gurasoek eskubidea dutela nahi duten irakaskuntza zentrua aukeratzeko eta hau hezkuntzako eskubideen barruan sartzen dela. Baina Espainiako kasuan aukera bakarra dago eskola publiko denak mistoak direlako. Beraz, sexu bakarreko hezkuntza nahi duten gurasoek, haurra eskola pribatuetara bialtzeko aukera besterik ez dute izango. Gainera errenta baxua duten familiek  ezin dituzte umeak eskola pribatuetara bialdu eta hezkidetza inposatzen zaie, eredu posible eta demokratiko bakarra bezala ikusten delako eta benetan demokratikoa, libreki aukeratzeko eskubidea izatea izango zen. EEUU ko Asoziazio Nazionaleko Hezkuntza publiko ez mistoko presidenteak, Leonard Sax-ek, sexus banandutako irakaskuntzak abantailak erakusten dituenez, zeba ez den gizarteko pertsona guztien esku usten esaten du, hau da, eskola pribatuak edozeinek ezin dituelako ordaindu.

Errealitateak erakusten digu Frankoren garaian bezala gaudela, hezkuntza eredu bakar bat dugulako, agintean dauedenek hobeago dena pentsatzen dutena. Frankismoaren garaian sexu bananduko hezkuntza bultzatu zen eta orain berriz hezkidetza. Argi dago XXI.mendean ere,  berdintasuna eta berdinzaletasuna nahasten direla.





1.go Ekarpena: "Haurren artean hezkidetza lantzeko ariketak"



HAURREN ARTEAN HEZKIDETZA LANTZEKO ARIKETAK

Ekarpen honetarako joku hauek aukeratu ditugu, haurrak, neska zein mutilak berdintasunean heztea garrantzitsua iruditzen zaigulako eta ekintza hauek dibertigarriak iruditu zaizkigu horretarako.

Gaur egun hezkidetza hitza eskola guneetan oso zabaldua dago, hau da, honen ezanahia, pertsona bere banakotasunaren arabehera, generotik at egiten den hezkuntza eta irizpide sexistak jarraituz, gizon eta emakumeei egokitutako rol, balio, portaera...kontuan hartu gabe hezitzea da. Gakoa da, neska eta mutilentzako baliogarria izango den pertsona eredua bultzatzea, estereotipo eredu femenino eta maskulinoak, tradizionalak eta zaharkituak alde batera utziz.

Biztakoa da, rol tradizionalak oso markatuak dituztela neska – mutilek, mutilek futbolean jolasten duten bitartean, neskak sokasaltoan aritzen dira. Beti agertzen da kasuren bat, non mutiko batek “nesken” jolasak gogoko dituen eta honek askotan gelakideen burlak dakartza. Ipuinean dioen bezala, Oliver Buttonek dantza gogoko du eta nahiz eta gaur egun, “arte” hau gero eta mutil gehiagok praktikatu, lagunek eta gurasoek ez dute normalatzat ikusten. Beraz, ipuin hau irakurri ondoren egiten den jolasaren helburu naguzia, haurrak horrelako egoerak normalak direla ohartaraztea da.

Edurne zuri eta zazpi ipotxen jolasararen helburu garrantzitsuena berriz, etxeko lanak egiteak duen garrantzia sustatzea da eta, nahiz eta horrelako ipuinetan emakumezkoak izan  lan hauen protagonistak, sexu biek hartu beharko lukete parte.

Baita ere aipatu beharra dago, lehen familia tradizionaletan emakumezkoa arduratzen zela etxeko lanez. Orain aldiz, egoera aldatzen ari da, etxe askotan emakumezko zein gizonezkoek biek hartzen bait dute parte horrelako lanetan estereotipoak alde batera utziz.

Ondorioz, haurrak, gizarteko arlo askotan neska eta mutilen rolak ez direla bat edo besteenak konturatzea da irakasleen helburuetariko bat eta horrelako ariketak dibertigarri eta baliogarriak direla pentsatu dugu lan dinamiko bat bultzatuz.

Ekarpenaren edukia hemen duzue:

2. Ekarpena: "Las clases mixtas de educación física, una desventaja para las niñas"

Las clases mixtas de educación física, una desventaja para las chicas


jueves, 20 de mayo de 2004
Aceprensa




En las clases mixtas de educación física mandan los chicos. Ellos y los profesores varones de gimnasia deciden que se practiquen deportes competitivos y con balones. Las chicas prefieren otras actividades y no pueden hacerlas. Al final, ellas obtienen peores calificaciones. Estas son las conclusiones del estudio realizado por la investigadora sueca Barbro Carli; las resume Ingrid Persson en el diario Svenska Dagbladet (30 abril 2004).

12/05/2004.- Para fomentar la igualdad de género, Suecia implantó la formación conjunta de profesores de educación física, varones y mujeres, en los años setenta. A partir de 1980 se introdujo la educación mixta en las clases de gimnasia –actualmente se llama "Deporte y Salud"– en el bachillerato. Los resultados fueron contrarios a los esperados, según muestra Barbro Carli en su tesis doctoral defendida en la Universidad de Gotemburgo. La enseñanza mixta en educación física hizo desaparecer la gimnasia femenina y las chicas tuvieron que adaptarse a las preferencias de los chicos.

Barbro Carli tiene larga experiencia como profesora de educación física de alumnos y maestros. Ha estudiado la evolución de la educación física en las escuelas desde la perspectiva del género entre principios de 1800 y la actualidad. Carli distingue entre dos tendencias. Una de ellas es la desarrollada por profesoras, que se orientaba menos a la competición y más al cuerpo y a la salud. Había espacio para la danza y el ritmo, para los ejercicios con cintas y con bolas, destinados a desarrollar la actividad motora y la cooperación. "Ahora todo esto ha desaparecido", dice.

Con el predominio de la otra tendencia, basada en los juegos de competición, muchas chicas se quedan inactivas. Es una señal alarmante, según Carli, que más chicas que chicos no obtienen buenas calificaciones en deporte. En los grupos mixtos, los chicos sacan mejores notas y las chicas, peores, en comparación con los grupos separados.

Barbro Carli piensa que lo mejor sería que hubiera posibilidad de escoger entre grupos mixtos y grupos separados. "Ellos y ellas pueden necesitar ‘ir por su cuenta’. Incluso las chicas mejor dotadas para el deporte dicen que es más divertido un grupo sólo de chicas. Aún más grave es que muchas de las chicas entrevistadas en el estudio dicen que han sido ridiculizadas en la clase de deporte. A otras les cuesta enseñar el cuerpo y algunas hablan de abusos sexuales". Carli concluye: "Todo esto enseña la importancia de investigar cómo las chicas de otras culturas se sienten en los gimnasios de las escuelas", en referencia al gran número de inmigrantes presentes en la sociedad sueca.



HEZIKETA FISIKOAN KLASE MIXTOAK EGOTEA NESKENTZAT DESABANTAILA


Goian ikusten dugun testuan heziketa fisikoari buruz eta bertan ematen diren klase motei buruz hitz egiten da. Lehen neskentzako soinketa klaseak zeudela zioen testuak eta orain berriz dena aldatu egin dela. Oraingo heziketa fisikoari “kirola eta osasuna” deritzo eta lehen ematen zenetik oso urrun dago.

Lehen neskek beraientzat egokiagoa ziren soinketa klaseak zituzten. Denok dakigunez neskentzako kirol estereotipoak eta mutilentzako kirol estereotipoak ezberdintzen dira, batzuek eta besteek beraien estereotipokoan diren kirolak praktikatzeko erreztasun handiagoa dute.

Mutilak eta neskak heziketa fisikoko klaseetan nahastuta egoten dira gainontzeko klaseetan bezala. Horrek arazo ugari ditu: irakasleak ikasleei beraiek nahi dituzten kirolak praktikatzeko aukera ematen dienean, arazo horietako bat sortzen da. Normalean taldeko kirolak izaten dira hautatuak eta   kirol horiek ez dira nesken gustukoak izaten. Zergatik soinketako irakasleek, urteak planifikatzerako garaian, saskibaloia, eskubaloia, futbola bezalako kirolak planteatzen dituzte? Zergatik ez dituzte dantza, aerobika... kirol praktikak bultzatzen?

Soinketan beti jotzen da taldeko kirolak egitera, rugbia, beisbola... eta horiek ez dira neskek gustukoen dituztenak, hauei indibidualak gustatzen bait zaizkie. Ondorioz bien arteko nahasketa bat egin beharko litzateko, klaseko kide guztien gustuen arteko popurria.

Amaitzeko, mutilak orokorrean heziketa fisikoko klaseetara gustura joaten dira, neskak aldiz gogo gutxiagorekin. Aldaketa hauek eginda, hauek ere gustara joango lirateke eta gogoko ditzuten kirol edo ekintzak praktikatuko lituzkete, hau da, bai taldeko zein gorputzeko mugimenduak erritmoaren bidez landu  beharo lirateke gustuen berdintasuna lortzeko soinketa klaseetan.

Bibliografia:


3. Ekarpena: "Clases mixtas o clases diferenciadas por sexos"

 Hona hemen La Rioja egunkarian aurkitu dugun artikulu bat, gai honetarako oso interesgarria iruditu zaiguna:  
 
 
 
 
Uno de los debates que hoy hay también en la educación de niveles no universitarios en nuestro país, es el de las clases mixtas o diferenciadas por sexo. Puede dar luz al mismo la historia, la comparación con otros países y la Pedagogía. En España, al igual que en otros estados de Occidente, las escuelas de Enseñanza Primaria, desde su origen en la Edad Media, han sido, de niños, de niños o mixtas, dependiendo de la voluntad de sus fundadores (Iglesia, municipio o particulares), y del censo de población.
 
A partir de 1812, en que la Constitución de Cádiz establece la obligación de que los Ayuntamientos creen escuelas de niños, todos los Reglamentos de Escuelas de Primeras Letras (1821, 1836, y 1938) dispusieron que se estableciesen escuelas separadas para niños y para niñas donde quiera que los recursos lo permitan, acomodando las enseñanzas de éstas, a las correspondientes de niños, pero con las modificaciones y en la forma conveniente al sexo.
 
La Ley de Instrucción Pública del 9 de setiembre de 1857 (Ley Moyano), al hacer obligatoria la Enseñanza Primaria, tanto para niños como para niñas de 6 a 9 años, dispuso que en todo pueblo de 500 almas habría, necesariamente, una escuela de niños y otra de niñas, con lo que solo en los menores de ese censo serían mixtas. A partir de esa fecha se incrementó considerablemente el número de las de niñas. En La Rioja, en 1855 el número de las de niñas era 38 y en 1908 de niñas 134, de niños 128, y mixtas 129.
 
A finales del siglo XIX, surge en Alemania el llamado movimiento de la Escuela Única, de carácter eminentemente pedagógico, que tenía como objetivo garantizar a todos los niños de la Escuela Primaria Pública, la adquisición de una educación que correspondiese a sus intereses y capacidad, independiente de la situación económica de sus padres, y que posteriormente, a mediados del primer tercio del siglo XX, adoptó en Francia un carácter más político social, orientado a la igualdad de las clases sociales, una de cuyas características fue las clases mixtas, la coeducación. Esta tendencia fue contestada por Pío XI con la Encíclica Divini illius Magístri. La Constitución española de 1931 siguió la influencia francesa, que motivó la obra del riojano Blanco Nájera La Escuela única a la luz de la Pedagogía y el Derecho (1931).
 
El art. 14 de la Ley de Enseñanza Primaria de 1945 dispuso que «el Estado, por razones de orden moral y eficacia pedagógica, prescribe la diferenciación de sexos y la formación peculiar de niños y niñas en la escuela primaria». Las escuelas mixtas y las escuelas de párvulos serían regentadas por maestras; la modificación de ese art. por Ley de 21 de diciembre de 1966 permitió (Decreto de 30 de enero de 1969) que se fueran convirtiendo todas las escuelas estatales de niños y de niñas en mixtas, manteniendo el programa diferenciado con maestros del mismo sexo. La Ley General de Educación de 4 de agosto de 1970 dejó en libertad el que las escuelas fuesen mixtas o diferenciadas por sexos y se limitó a establecer que «los programas fueran matizados según el sexo». La LODE (1985), y la LOGSE (1990), reconocieron la libertad de enseñanza, pero los centros no estatales, hasta entonces con clases diferenciadas por sexos, al acogerse a los conciertos de gratuidad de la enseñanza se fueron transformando en mixtos. La LOE 2006, da prioridad a acogerse a los conciertos a los centros con clases mixtas.
 
En tanto, en Inglaterra, en otros países de Europa y en EEUU hay, incluso en la red pública, centros diferenciados por sexo. En el estudio llevado a cabo en Reino Unido por la Guía de las buenas escuelas se ha comprobado que las chicas que estudian en clases a las que solo asisten otras chicas tienen mejor rendimiento académico en Secundaria que las que lo hacen con chicos en clases mixtas. La diferencia se explica por el hecho de que se evitan las distracciones que a esas edades puede suponer el sexo opuesto, por falta de coacción ambiental, por no destacar en ciertas materias más propias de chicos y por la mayor autoconfianza que entre las alumnas genera el hecho de no estar observadas por compañeros (periódico ABC 20 - III-2009, pág. 43).
 
Leonard Sax, presidente de la Asociación de Educación de un solo sexo en EEUU, ha apostado por la educación diferenciada, porque mejora los resultados académicos de los alumnos y su socialización, al tiempo que disminuye la violencia escolar. La razón está en que el desarrollo neurológico es diferente en ambos sexos. Las chicas y los chicos difieren sustancialmente en la velocidad en que maduran sus cerebros. Las habilidades del lenguaje se desarrollan antes en las chicas, mientras que la memoria espacial madura antes en los chicos. (ABC-25-V-2009, pág. 46)
 
El presidente Obama en EEUU, según afirma el mismo Leonard Sax, ha nombrado secretario de Estado de Educación (ministro), a Arne Ducan por los excelentes resultados obtenidos por sus alumnos del Programa de Educación Diferenciada del que era responsable en un instituto público del sur de la ciudad de Chicago. El éxito de este centro pone de manifiesto las grandes posibilidades del modelo diferenciado en la escuela pública, tanto para niños como para niñas.
 
Por último, hay que tener en cuenta que en la Pedagogía, Ciencia de la Educación, hay una Pedagogía General y una Pedagogía Diferencial. Esta última se ocupa de las diferencias humanas, entre las que cabe distinguir como cualidades objetivamente apreciables, el sexo, la edad y la personalidad del individuo. Con respecto a las diferencias al sexo, hay una Pedagogía Varonil y una Pedagogía Femenina. El sujeto real de la educación no es el hombre en abstracto, sino el niño y el adolescente en concreto con sus notas y cualidades singulares. Ante la violencia de género y el aborto, la educación del niño y de la niña, sí ha de ser integral, debe incluir su educación diferenciada, según el sexo, bien sea en centro mixto o en centro diferenciado, a elección de los padres, que le prepare para la vida adulta con sentido de responsabilidad en las relaciones con respecto al otro sexo.
 
 
 


Aurrean dugun testu honek, gaur egun dagoen eztabaida handi batekin lotuta dagoen gai bati buruzkoa da eta horregatik aukeratu dugu. Estamentu askotan ari dira eztabaidatzen gai hau eta ikerketa asko ari dira aurrera eramaten. Zer motatako klaseetan aterako lituzkete emaitza hobeagoak ikasleek, mixtoetan edo sexu bakarreko klaseetan? Galdera honi eta beste batzueri erantzungo diegu hurrengo testuan.

Orain dela urte asko ez zegoen mota honetako eztabaidarik, bertako eskola gehienak sexu bakarrekoak zirelako, adibidez, 1857an argitaratutako lege batean adierazi zen 500 biztanle baino gehiagoko herri guztientzat, neskentzat eskola bat eta mutilentzat beste bat egon behar zela. XIX.mendearen amaieran, Alemanian, “Eskola Bakarra” deituriko mugimendua hasi zen, bertan mutilek eta neskek elkarrekin ikasiko zuten. Espainian, 1931ko konstituzioak mugimendu honi jarraipena eman zion eta Espainiara iritzi zen.

Zein alde positibo eta negatibo ditu “Eskola Bakarrak”?
Sozialki garrantzitsua da neska eta mutilek erlazioa edo kontaktua mantentzea, gizartean neska eta mutilak daudelako eta sexu bereko eta ezberdineko pertsonekin erlazionatzen jakitea garrantzitsua delako. “Eskola Bakarrak” ere baditu alde negatiboak bertan arazo gehiago daudelako, adin hauetan mutil eta nesken arazoak ugariak direlako.

Testuan esaten da EEUU-n ikertu eta frogatu dela neskak bakarrik dauden eskoletan (sexu bakarreko eskolak), mutilekin nahastuak daueden eskoletan baino emaitza hobeak atera dituztela. Ikerketa hau aurrera eraman zuen pertsona Omamaren gobernuan dagoen ministroa da.

Hau da, gaur egungo gizartean eskola mixtoen aldeko joera ematen ari da azken aldian, baina hainbat ikerketa egin ondoren, sexu bakarreko eskoletan emaitza hobeak ateratzen direla ikusi da hainbat kasutan. Bi motatako eskolek bere alde positibo eta negatiboak dituzte eta bietako bat hautatzea zaila da.
 
Bibliografia:
 
 
 

2010/11/12

3. Gaiaren sarrera

Aupa berriz ere!!

Gurkoan gai berri eta oso interesgarri bati buruzko galdera eta ekarpenak ekarri ditugu. Gai berria, irakasleen garapen pertsonalari buruzkoa da. 

Oraingoan lau ekarpen egin ditugu eta hiru galdera, besteak beste, irakasleak zein ezaugarri izan behar dituen aipatu dugu, autoestimua nola igo daitekeen... beti bezala, gaiari buruzko eskema izango duzue eskuragai (hemen behean) eta arazo edo galderaren bat izan ezgero gurekin kontaktuan jartzeko aukera ere baduzue hemen behean jarri dugun korreoan.


Beno, guri izugarri gustatu zaigu gai hau lantzea zuei ere guk egindako lana gustatuko zaizuela espero dugu.

Hona hemen gai honetarako esaldi esanguratsu bat:


"Siembra un pensamiento, cosecha una acción;siembra una acción, cosecha un hábito;siembra un hábito, cosecha un carácter;siembra un carácter, cosecha un destino."

 -Samuel Smiles-

1.go Galdera: "Zein ezaugarri behar ditu ikalasleak bere buruaz ziur egoteko?

Irakasleek, bere buruengan konfiantza osoa eduki behar dute, konfiantza hau gero beraien klaseetan erakutsi ahal izateko. Ziurtasunez jokatzeko ahalmena eduki behar dute nahi edo ez nahi. Zeren eta klasean dagoen edo dauden haurrek, maisu edo maistra bat klasean sartu eta urduri dagoela sumatzen badute, segidan zerbait gertatzen dela sumatuko dute eta inork  ez du seriotasunez hartuko irakaslea, haurrek dena sumatzen bai dute, alegia, denaz konturatzen bai dira.

Sei dira irakasleek eduki behar dituzten ezaugarri garrantzitsuenak:

-        Bizi asmoa:

Guk dugun misio pertsonala, bizitzan goren dugun helburua. Hau da, zer egin nahi dugun bizi garen bitartean, zer dugun gustoko. Zer egin nahi dugun jakitea oinarrizkoa da, nola burutuko dugu zerbait zer egin nahi dugun jakin gabe? Nola jakin nahi duguna bilatu dugun halburu jakinik gabe?

Gure misio edo asmoa aurkitzeko, lehenik eta behin gu geu ezagutu behar gara. Gure burua ezagutzen ez badugu, ez dugu jakingo zer nahi dugun, orokorrean bere burua ezagutzen ez duen jendeak, ez dauka konfiantzarik beregan. Honek  azkenean, besteek guk jokatzea nahi dugun bezela jokatzera bultzatzen gaitu, ez guk nahi dugun bezela jokatzera.  Inork ez daki guk baino hobe zer egin nahi dugun, ze bide hartu eta hainbeste ahots entzuteak konfusioa sortzen digu. Ez dugu esan nahi besteen aholkuak entzutea gaizki dagoenik, baina bakoitzak bere burutik hasita ematen ditu aholkuak eta ez bestearengatik normalean.

-        Pertsonaren osotasuna:

Gure pertsonaren printzipioak errespetatu eta defentitu. Jakintasunaren arlo guztietan mugitu.

Goian ondo esaten den bezala, pertsonaren osotasuna, pertsonaren ezaugarri bezela harturik, bizitzan zehar ikasi eta egindako gauza gustiei egiten die erreferentzia. Pertso na bat osoa bada, ez da ekintza batean bakarrik geldituko, gauza asko egiteko gogoa izango du, ikasteko gogo ase ezina.

Adibide bezela, Leonardo Da Vinci handia jar dezakegu, pintore artistikoa, eskultorea, arkitektoa, filosofoa, idazlea eta musikaria izan bai zen basteak beste.  Osotasun pertsonala identifikagarria izan zen gizon honengan.  Osotasuna duen pertsonak, beti ondo dagoena egiten du, ondo dagoena egitea esaterakoan, guretzan ona dena egitea kontsideratzen duguna egitea da, baina besteei kalterik egin gabe noski. 


-        Diziplina:

Gure ohitura eta jokabide positiboak bizitza guztian mantentzea. Diziplina, bagoikaren esfortzuak bukaerara iristean datza.

Disziplinaren oinarria, pertsonaren tankera eta portaera moldatzea da, horrela goreneko eraginkortasuna lortzeko ekintza edo proiektu bakoiztean.   

-        Ohitura:

Jokabide positibo eragikortua, garapen pertsonalera eramaten gaituena. Hau da, jokabide positiboa badugu egun guztian zehar, gerapen pertsonal hobea izatera eramango gaitu.


-          Iraunkortasuna:

Iraunkortasunak, edozein pertsonari lagunduko dio arrakasta lortzen nahiz eta bidean egoera edo oztopo desberdinak eduki. Izugarria da, dena ilun ikusten den momentuetan, pertsona batek aurrera egiteko gaitasuna izatea. Guk, profesionalagoak izaten ikasi behar genuke eta diziplina eta iraunkortasuna erabiliz, gure helburuak lortzen ikasi.

Askotan gure helburuak lortu nahi ditugu eta hauek lortzeko beti esfortzu bat egin behar dela ez gara konturatzen.  Azkenfinean, arrakasta lortzeko bidean beti diziplina eta iraunkortasunaren poltsatik ordaindu behar dela konturatu behar gara.

Iraunkortasunaren bidean ondo ibiltzeko lehenengo gauza, erabakiak hartzeko gaitasuna izan behar da eta batek erabaki edo helburu bezala ezartzen duena burutu. Burugogorra izaten hasi behar da, jaten dunetik hasita, lanean egiten dugunarekin eta egunean zehar egiten den guztiarekin. Hau da, zerbait egiten hasten bagara beti bukatu behar dugu.

Lehengo, egunean zehar egiteko gauza bat pentsatu eta horrela gutxika-gutxika gero eta gehiago hasi eta bukatzen ikasiko dugu. Ze inork ez du maratoi bat bukatzen inoiz korrikarik egin gabe.

-        Ziurtasuna:

Gure bizitza hobetzeko gauzak egin.  Gure buruan ziurtasunik gabe, sehaska haurrak gara. Gugan ziurtasuna izateak, guk egin ditzazkegun gauzengan ziur egotea esan nahi du.

 Nola lor dezakegu gugan konfiantza?

Gure buruaren lagunak izaten: gure buruarekin hitz egin behar dugu gure zati positiboa kanbora ateratzeko eta ez alderantziz. Ez perntsatu denbora guztian pertfekzioan. Gogoratu zuk beti ahal duzun hoberen egingo duzula dituzun errekurtsoak erabilita.

Positiboa dena beti  azpimarratu: gogoratu beti zure gauza positiboak. Egunero pentsatu behar duzu ongi egin dituzun gauzetan. Ongi eginak ospatu.

Arriskuak onartu: ez arduratu bukaeran gertatuko denaz. Ez bazara saiatzen, ez zara inoiz gaizki sentituko eta ondo ateratzen zaizkizun gauzak ez dituzu ondo baloratuko.

Ez arduratu besteek esaten dutenaz: Erabakiak hartzeko zuk duzun indarra besteei ematen badiezu, ez zara inoiz gai izango zuk erabakiak hartzeko. Zure buruarekin erlazio ona garatu, zure bihozkadak eta bizi sena jarraitu.


Bibliografia: 


2.Galdera: "Garapen pertsonala hobetzeko zein terapia mota daude?"

Garapen pertsonala, bizitzako arlo garrantzitsuetan pertsonak duen superazioa da: osasun fisikoan, garapen mentalean, garapen espiritualean, ibilbide pertsonalean, aberastasunean eta erlazio interpertsonaletan. Superazio pertsonalak, pertsonaren goi mailako helburua bilatzea du oinarri, hau da, bizitzarako helburu bat izatea, pozik bizitzea, kontzienteki bizitzea, bizitzako arlo garrantzitsuen arteko oreka lortzea, erlazio osasuntsuak izatea, helburuak lortzea eta arazoei soluzioak bilatzen ikastea...etb. Hau dena, printzio, ohitura eta balore zuzenak erabiliz, hala nola, disziplina, errespetua, maitasuna, zerbitzuak, segurtasuna eta iraunkortasuna lortzen da.

Irakaskuntzan aritzeko, goiko paragrafoan aipatutako helburu gehienak betetzea garrantzizkoa dela pentsatzen dugu. Gaur egun, maisu maistra askok bizitzako arlo garrantzitsu horietako batzuetan arazoak izaten dituzte. Arazo horiek, fisikoki eta mentalki gaizki egotea ekartzen dezakete . Pertsona bakoitzak beharrrizan batzuk ditu eta bakoitzak bere ongizate gorena bilatzeko terapia desberdinak izan daitezke arazoei aurre egiteko soluzioak.

  • Txinako medikuntza tradizionala: Orain dela 5.000 urtetatik erabiltzen da. Medikuntza mota honek, zerutik eta lurretik lortzen den energia, meridiano edo kanaletatik mugitzen dela dio. Izan ditzakegun zauri, aldaketa klimatiko edo bakoitzaren konstituzioak dira gure energia blokeatzen edo azkartzen digutenak. Hau ez bada konpontzen, oreka galdu eta gaisotasun baten eroriko da pertsona. Gorputzeko zati desberdinetatik energia pasatzen da eta akupunturak, zati horiek pintzatuz pasatzen den fluxu energetikoa birbideratzea du helburu. Horretarako horratz fin eta garbiak erabiltzen dira. Tratamenduak gaisotasunak sendatzeaz gain, minak, gihar kontrakturak, lumbalgiak, antzietatea, estutasunak, nekeak, loezina eta gogogabezia hobetzeko balio du.
  • Nauropatia: Naturan oinarritutako terapia da. Gaisotasunak saihesten zaiatzen da. Terapia honek, gorpua gai dela bera bakarrik sendatzeko dio. Batzuetan estimulu batzuen laguntza ere erabiltzen da.
  • Fisioterapia: Honen helburua, minak landare sendagarriekin kentzea edo arintzea da. Landare hauek hartzeaz gain, pomanada bezala ere erabil daitezke.
  • Terapia florala: Arlo psikiko eta emozionalean izan daitezkeen arazoak konpontzea landareen esentziak erabiliz du helburu. Momentu eta situazio zailak gainditzen laguntzen du eta pertsonak dituen ardurak azaltzen ditu, hauek denbora pasa ahala fisikoan kalteak ekar ditzakeelako. Baita ere, terapia hau autoezagutzarako bidea izan daiteke.
  • Ortomolekular: Gaisotasun batzuk tratatzen ditu eta sistema inmunitarioa sustaten du, bitamina, mineralen eta aminoazidoen laguntzaz.
  • Dioterapia eta dietetika: Pisua galtzeko dieta pertsonalizatuez gain, alimentuak konbinatu eta hauen nutrienteak aprobetxatu behar dira. Alimentuak bakoitzaren botika dira eta botikak bakoitzaren alimentu, beraz, gaisotasun baten aurrean jaten duguna zaintzeak lagun dakiguke hobetzen.
Terapia hauek, ez dira hain ezagunak oraindik gure gizartean, baina ziur gaude gero eta ezagunagoak izango direla emaitza ezin hobeak lortzen bait direlako eta azpimarratu behar dugu irakasleen arazoak konpontzeko beste era egoki batzuk direla.


Bibliografia:

3. Galdera: Nola hobetu dezake autoestimua irakasle batek?




Autoestimua:

Autoestimua hobetu nahi badugu, egin behar den lehenengo gauza, zer den jakitea da. Autoestimua, guregan ditugun eta gure buruari ezartzen dizkiogun, sinismen, ezaugarri, gaitasun eta sentitzeko edo pentsatzeko moduak dira. Hauek, norberaren irudia edo auto-irudia osatzen dute. Hau da, autoestimua, gure buruari egiten diogu balorazioa da, bizitzaren zehar edukitako sentsazio eta esperientzietan oinarritzen dena.

Bisitzan zehar, jakintsu edo ez-jakintsu sentitzen gara, zerbait egiteko gai edo ez-gai ikusten dugu, gure burua gustuko dugu edo ez, balorazio hauek oso garrantzitsuak dira. Auto balorazio hauek, zati handi batean, gure botere pertsonalen eta bizitzan egindako lorpenen menpe daudelako dira hain garrantzizkoak. Horrela, beraien buruekin ondo sentitzen diren pertsonek, autoestimu ona dutenez, bizitzak ezartzen dizkien erronka eta erantzukizunei aurre  egiteko eta ebazteko gai dira. Autoestimu txarra dutenek aldiz, mugak jartzen dizkiete beraien buruari eta porrot egiten dute.

Nola eratzen da autoestimua?

Poliki-poliki bizitzaren zehar: bakoitzak bere buruarengan duen kontzeptua, bizitzaren zehar joaten da garatzen, etapa bakoitzak, sentimendu eta esperientzia onak edo txarrak ekar ditzake.

Haurtzaroan, neska edo mutilak garela ohartzen gara, baita, eskuak, hankak, burua eta gorptzeko beste zatiak ditugula ere.  Besteekiko desberdinak garela konturatzen gara, pertsona batzuek gustuko gaituzte eta beste batzuek ez. Esperientzia hauek bizitzen hasten garenean hasten gara  guk zenbat balio dugun baloratzen hasiko gara. 

-     Nerabezaroan: garai zailenetako bat autoestimuaren garapena izaten da nerabezaroan, gazteak pertsonalitate sendo bat barneratu behar du eta pertsona bezala izan ditzakeen aukerak ondo ezagutu. Garai hau da gazteak orain arte beharrezkoak dituen pertsonen (familia) aldamenetik aldentzen den momentua, eta bere bidea egiten hasten da bakarka, bere errekurtsoetan konfiantza hartuz. Haurtzaroan autoestimua ondo garatu duen pertsonak, ez du arazorik izango krisi hau pasa eta helduarora iristeko.

Hautoestimu baxua duen pertsona batek, bere buruarekin elkarrizketak edukitzerakoan horrelako pentsamenduak eduki ditzake:

-     Gainorokortu: ekintza isolatu batetik abiatuta arau unibertsal bat sortzen da, orokorra, edozein momentu eta situazioetarako: gauza batean hits egin badu, beti huts egingo du (denean huts egingo duela sartzen zaio buruan).

-     Izendapen orokorra: pertsonak bere burua deskribatzeko, gutxi e duen terminoaren bat erabiltzen du (edo ditu, bat baino gehiago badira).

-          Erakarritako mugimenduak: ezer ez edo denari buruzko pentsamenduak dira. Hau da, gauzak mutur batera edo bestera eramaten dira. Nere alde edo nere kontra zaude ez dago erdian dagoen ezer. Bere burua baloratzen duen momentuan, edo egin duena  bikaina da edo ez du ezrtarako balio.

-     Auto-akusazioa: denaren errudun sentizen zara. Denaren errua nik daukat.

-     Pertsonalizazioa: Denak gurekin zerikusia duela pentsatzen dugu eta negatiboki erreakzionatzen dugu beste guztiekin.

-     Pentsamenduaren irakurketa: berteei iretesik pizten ez diezula pentsatzen duzu, ez zaitustela gustoko, zutaz gaizki esaka ari direla uneoro… hori egiten ari direnik ikusi gabe.

-    Kontrolaren gezurkeriak: denarekin eta denekin izugarrizko erantzukizuna duzula sentitzen duzu, edo gustiz kontrakoa, ez duzula inor eta ezerrekin erantzukizunik, biktima babesgabea zarela.

-    Errazonamendu emozionala: pentsatzen du berak horrela dela sentitzen dabu horrela izango dela benetan. Bakarrik sentitzen gara.

AUTOESTIMUA HOBETZEKO ERAK:

Autoestimua aldatua eta hobetua izan daiteke. Gauza ugari egin ditzazkegu gure autoestimua hobetzeko:

1. Negatiboa positibo bihurtu.
2. Ez orokortu.
3. Positiboan zentratu.
4. Lortutako lorpenetaz konturatu eta poztu.
5. Ez inorrekin alderatu.
6. Gugan konfiantza izan.
7. Gure burua onestu.
8. Hobetzen saiatu.

Gainditze pertsonalaren proiektuak sortu:

Gure autoestimuaren atal garrantzitsu bat  lorpen eta frakasuen arteko balantzeak eragiten du. Konkretuki, nahi duguna lortzeak, emozio positiboak  eta autoestimua hobetzea dakar.

Autoestimua hobetzeko modu bat bezela hartzen da gure pertsonalitatearen barnean gogoko ez ditugun gauzak hobetzeko egiten dugun ahalegina. Aldaketa hauek errazagoak izaten lagunduko digun era  batekin lan egingo dugu.

Metodo honek lau pausu garrantzitsu ditu:

1.     Helmuga zehatz eta konkretu bat planteatu.
Helmugaren egaugarriak: Egiazkoa izatea, pertsonala izatea, benetakoa izatea, zatitu ahal izatea eta neurgarria izatea.
Adibideak: arlo batean nota ona lortzea, ezagunagoa izatea, anaiekin ondo eramatea, kirola egitea…
2.     Egin beharrekoak argitu helmugara heltzeko:
Helmuga lortzeko zein pausu eman behar ditugun zehaztu. Dena ez da egun batean lortzen, edozein aspektutan hobetzeko esfortzu txiki asko egin behar dira. Txirrindulariak eredu garbia dira, hiru asteko lasterketa bat irabazteko, egunero egin behar da esfortzua.
3.     Gauzak egingo ditugun ordenean sailkatu:
Eginbehar guztiak aldi berean egiten ahalegintzen bagara, ez dugu ezer lortuko. Helmuga lortzeko eginbeharrak ordenatu behar ditugu eta lan egitasmo bat egin behar da. Egitekoen ordena, egin behar izango ditugun ordenaren araberakoa izan daiteke eta bestela, ordenik behar ez badute, errezenetik zailetara hasi ahal gaitezke.
4.     Martxan jarri eta lorpenak analizatu:
Proiektua martxan jarri. Egindako gauzak ebaluatzen joatea garrantzitsua da, hau norberak egitea zaila izan ohi da askotan. Horretarako familiako kide edo lagunen bati laguntza eskatu ahal zaie.

Hau guztiarekin esan nahi duguna da, bakoitzak bere aldetik jartzen badu eta ez bada lurpean gelditzen, gauza asko egin ditzekeela. Jende askok ikusten du oso zaila egin behar dituen edo nahi eta nahiez egiteko dituen helmugak edo proiektuak betetzea, baina ondo antolatzen bagara eta gure buruagan konfidantza oso badugu, nahi dugun guztia egingo dugu!

1.go Ekarpena: "El fracaso, algo necesario para alcanzar el éxito"

Lehenengo ekarpenerako aukeratu dugun gaia frakasua da. Hau aukeratzea erabaki dugu, eguneroko bizitzan gerta dakizuken egoera delako eta ikusi ditugun beste gai batzuen aurrean, oso interesgarria iruditu zaigulako ere animatu gara gai hau aztertzera. Esan beharra dago , frakasua, edozein irakasleren bizitzan ere ematen dela eta egoera zail honi aurre egiten jakitea ezinbestekoa dela.

Frakasuak mota askotakoak izan daitezke, bai pertsonalak, bai enpresenak… baino guk aztertuko ditugunak frakasu pertsonalak dira. Testua aztertuz, bertan esaldi oso garrantzitsu bat esaten da: frakasua exituaren kontrakoa da, baina garrantzitsuena gainditzen jakitea da. Gauzak ondo egiten jakiteko, normalean, ondo egin baino lehen gaizki egiten dira. Historian zehar egindako aurkikuntza haundi askok, frakasu haundiak dituzte atzetik. Honen adibide garbia da testuan aipatzen den Thomas Alva Edisonen (bonbila inbentatu zuen gizona) kasua non aurkikuntza honekin eman arte frakasu haundiak jasan zituen. Frakasuen aurrean berak irakurketa oso interesgarri bat egiten zuen, bazekiela nola ez zuen egin behar. Zenbat pertsonek izan dituzte arazo larriak frakasu garrantzitsu baten ondoren? Zenbat pertsonek ez dute jakin nola altxa frakasu baten ondoren? Gure ustez, frakasuen aurrean izan beharreko jarrera hori da. Momentuan egoera zaila eta deserosoa izan arren, egoera hauetatik ondorio onuragarriak ateratzen dira.

Frakasuaren inguruan esaldi garrantzitsu asko daude, hauek dira horietako batzuk:

-“Fracaso no significa que somos unos fracasados, sino que todavía no hemos conseguido el éxito”.

-“El fracaso no significa que no hemos logrado nada, significa que hemos aprendido algo”.

-“El fracaso no significa falta de capacidad, sino que debemos hacer las cosas de distinta manera”.

-“Fracaso no significa que somos inferiores, significa que no somos perfectos”.

Irakaskuntza munduan ere frakasuak ohikoak dira, baina esaldi hauek jarraituz, frakasutik ikasi eta hobetzen ikasi eta hobetzen jarraitu behar da. Adibidez, eskolara joaten zaren lehenengo egunean gauzak gaizki irteten badira, gaizki egindako gauzak analizatu eta ondo egiten saiatu behar gara, gaizki eginez ondo egiten ikasten delako.

Bukatzeko, argi eduki behar dugu irakasleak izaterakoan, gure ibilbidean zehar, frakasu ugari izango ditugula eta aurrera jarraitzen jakin behar dugula, ibilbide osoan zehar ikasten jarraituko dugulako azken klasea eman arte, irakasle batek ikasle batek baino azkos gehiago ikasten baitu klasea ematen duen bakoitzean.

El fracaso, algo necesario para alcanzar el éxito
El fracaso significa aprendizaje, porque siempre nos enseña algo, permitiéndonos ver aquellas fallas que tenemos cuando estamos emprendiendo algo; significa también nuevas oportunidades porque nos exige cambios cuando descubrimos que lo que estamos haciendo no nos está funcionando; es progreso y avance porque nos exige reinventarnos al no obtener los resultados que queremos.

Alguna vez le preguntaron a Thomas Alva Edison, el inventor de la bombilla eléctrica después de fracasar 1.000 veces: “Señor Edison, ¿usted no se cansa de tanto fracasar?” Y él respondió: “No, porque por lo menos ya he descubierto 1.000 formas en las cuales no se hace una bombilla”.

Cómo evolucionar y crecer

Aunque el fracaso es una etapa dolorosa y difícil, nos hace crecer y madurar y, por ende, evolucionar. Es además una etapa necesaria para alcanzar el éxito. Aunque el fracaso se presenta cuando uno menos lo espera, hay que aprender a sortearlo y a superarlo, y una vez logrado esto, descubrir todo lo bueno que ha dejado en nuestras vidas.



Sugerencias para enfrentar el fracaso
  • Apuntar, pensar, enfocarse y programarse para el éxito. El verdadero triunfador nunca piensa en el fracaso, porque su mente y sus energías están siempre puestas en conseguir el éxito. El camino consiste en anhelar, desear y buscar siempre el éxito, sin albergar jamás en la mente pensamientos de fracaso, porque como se sienta y piense así serán los acontecimientos de la vida.
  • Cuando venga el fracaso, no hay que mirarlo con angustia o desesperación. Es nuestro maestro y hay que aprender de él. Los fracasos enseñan, forman, orientan y conducen a éxitos mucho mayores, a aquellos que los sepan superar. No es más que un retraso que muestra las falencias de un plan original, de un objetivo que nos hemos trazado con anterioridad.
  • Hay que tratarlo como un momento, no como un monumento. Los obstáculos y las dificultades van a estar presentes siempre en cualquier proyecto que se emprenda, lo importante es buscar las soluciones adecuadas. Og Mandino, autor del libro El vendedor más grande del mundo, decía: “El fracaso no te sobrecogerá nunca, si tu determinación para alcanzar el éxito es lo suficientemente poderosa”. En otras palabras, si nos determinamos a alcanzar el éxito, o a conseguir lo que queremos, ningún obstáculo será tan grande como para impedirnos alcanzarlo. Es cuestión solo de tiempo y consistencia.
  • Hacer los fracasos exitosos. Es importante no desanimarse demasiado cuando el fracaso aparezca; más bien hay que aceptarlo como un anuncio de que para la próxima oportunidad habrá que cambiar de estrategia. Lo más sabio es verlo como un peldaño más que nos acerca al éxito.

Harold Sherman, en su libro Cómo convertir el fracaso en éxito, recomienda adoptar las siguientes afirmaciones a ser repetidas con frecuencia para no rendirse ante el fracaso:
  • Nunca me daré por vencido mientras sepa que tengo la razón.
  • Creo que todas las cosas obrarán a mi favor si me sostengo hasta el final.
  • Tendré ánimo y no desfalleceré frente a las probabilidades.
  • No permitiré que nadie me intimide ni me separe de mis metas.
  • Lucharé para vencer todos los impedimentos físicos y las contrariedades.
  • Trataré una y otra vez, y todavía una vez más, de realizar lo que quiero.
  • Obtendré fe y fortaleza al saber que todos los hombres y mujeres con éxito lucharon contra la derrota y la adversidad.
  • Nunca me rendiré al desaliento o la desesperación, no importa con qué obstáculos aparentes me enfrente.


El poder de la fe

La fe es el conjunto de creencias que motivan nuestra vida y juega un importante papel en cuanto a enfrentar el fracaso, porque dependiendo de los pensamientos que se tengan así es la vida. Es decir, que si los pensamientos son positivos y determinantes para alcanzar el éxito, indefectiblemente este llegará. En este caso, el fracaso pasa a un segundo plano y solamente se verá como un retraso para lograr lo que se quiere.

Si queremos tener éxito en todo lo que emprendamos, debemos llenar nuestra mente de pensamientos positivos y optimistas que nos ayuden a construir un carácter determinante y persistente para alcanzar nuestros objetivos con eficiencia.
Esta actitud no garantiza que desaparezcan los obstáculos, pero sí asegura que habrá unas buenas herramientas para superarlos. Es importante convertir los obstáculos en desafíos, en vez de rendirse ante ellos. Por difíciles que ellos parezcan, hay que enfrentarlos con entereza y mucha determinación. Y muchas veces, cuando actuamos así, al final nos damos cuenta de que no eran tan grandes como parecían al principio.


 Bibliogtafia: